paris' law

Είναι πολύ θλιβερό για μένα να αναγκαστώ να πάρω θέση σε ένα ζήτημα που είναι αυτονόητο. Μέρα με τη μέρα όμως αποδεικνύεται πως η κρίση που ζούμε είναι πολύ βαθύτερη και, όσο και αν ακούγεται κοινότυπο, είναι κρίση αξιών. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω αποφασίσει να ασχοληθώ με τα κοινά. Να προστατεύσω τις δημοκρατικές και πανανθρώπινες αξίες με τις οποίες έχω γαλουχηθεί. Είναι τραγικό αλλά και επικίνδυνο σήμερα πολλοί να φοβούνται μην γίνει το παιδί τους ομοφυλόφιλο επειδή θα ψηφιστεί το σύμφωνο συμβίωσης. Ευτυχώς η δυστυχώς ο κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα επιλογής σε όλες τις πτυχές της ζωής του. Η δυνατότητα αυτή επηρεάζεται από το οικογενειακό, κοινωνικό, οικονομικό περιβάλλον που έχει μεγαλώσει και κυρίως από τις αρχές που έχει λάβει από την στενή οικογένεια του. Δυστυχώς η ευτυχώς, πίσω από τις κλειστές πόρτες μιας οικογένειας κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εισβάλει, εκτός από περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος, όπως πχ βίας κλπ. Υπάρχει όμως ένας εντονότατος απ

Ο νέος ΚΠολΔ μεταβάλλει όλο το δικονομικό χάρτη της απονομής δικαιοσύνης, ενισχύοντας την έγγραφη διαδικασία εις βάρος της προφορικότητας, του διαλόγου, της σύγκρουσης των ισχυρισμών και εν τέλει της βίαιης καταπάτησης του «κοινού περί δικαίου αισθήματος». Όλες οι δυνατότητες διαλόγου και προφορικής διαδικασίας, είναι πλέον  δυνητικές και  εναπόκειται  στη θέληση και «όρεξη» του κάθε Δικαστή.  Η εξέταση μαρτύρων θα γίνεται ΜΟΝΟΝ αν το κρίνει ο Δικαστής, ο οποίος θα στηρίζεται σε προηγούμενες ένορκες καταθέσεις , οι οποίες θα «κόβονται και θα ράβονται με το κιλό». Ο μάρτυρας θα δίνει ένορκες που ούτε καν θα τις έχει διαβάσει, αλλά θα είναι ένα αντίγραφο της αγωγής. Μεταβάλλεται βιαίως όλως ο χάρτης της δικονομίας, με την υποβάθμιση των μαρτυρικών καταθέσεων, που ουσιαστικά αφοπλίζει πλήρως τους δικηγόρους, ο δικαστής θα αποφασίζει ΑΝ οι δικηγόροι θα κάνουν ερωτήσεις ?. Τι πιο σπουδαίο σε μια δικη,  η "αίσθηση δικαίου", το ¨κοινό περί δικαίου αίσθημα" η δυνατότητα αν

«Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο» Ίσως προξενεί εντύπωση πως στην πρώτη παράγραφο του προοιμίου της Οικουμενικής Διακήρυξης  για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το μέγιστο αγαθό που χρήζει απόλυτης προστασίας δεν είναι η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ίδια η ειρήνη, αλλά η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια θίγεται ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Θίγεται όταν ένα 8χρονο ρακένδυτο παιδί ζητεί να καθαρίσει το τζάμι του αυτοκινήτου σου στο φανάρι και εσύ εκνευρίζεσαι για να μην στο κάνει πιο βρώμικο. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια θίγεται βάναυσα όταν πνίγονται στην μεσόγειο καθημερινά δεκάδες μετανάστες, άνθρωποι που στην πατρίδα τους είναι παρείσακτοι και στην Ευρώπη των δικαιωμάτων και της ίσης μεταχείρισης τους συμπεριφερόμαστε ως σύγχρονους σκλάβους. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια συνθλίβεται όταν στα κρατητή

Η Διαμεσολάβηση δεν είναι μια τυπική διαδικασία και δεν έχει αυστηρούς δικονομικούς κανόνες. Εν όψει όμως του γεγονότος ότι το πρακτικό της Διαμεσολάβησης δύναται να αποτελεί εκτελεστό τίτλο, είναι απαραίτητο να διασφαλίζεται η ασφάλεια δικαίου. Για τον λόγο αυτό κρίθηκε από τον Έλληνα νομοθέτη να είναι υποχρεωτική η παρουσία των πληρεξούσιων δικηγόρων των μελών, προς εξασφάλιση των συμφερόντων τους. Απεναντίας, Διαμεσολαβητής μπορεί να διαπιστευτεί και μη δικηγόρος. Κατά την πεποίθησή μου πολύ ορθά ο νόμος προβλέπει και μη δικηγόρους ως διαμεσολαβητές, όπως άλλωστε συμβαίνει και στο εξωτερικό. Είναι απαραίτητο ο Διαμεσολαβητής να έχει  ειδικές γνώσεις σχετικά με την φύση και το είδος της διαμεσολάβησης που θα κληθεί να διευθύνει. Για παράδειγμα ένας Οικονομολόγος – Διαμεσολαβητής θα έχει ενδεχομένως καλύτερη αντίληψη των πραγμάτων σε μια εμπορική διαμεσολάβηση. Το νομοθετικό πλαίσιο όμως της Διαμεσολάβησης, θα πρέπει να αξιολογηθεί και υπό το πρίσμα της εφαρμογής του θεσμού

Πρόσφατα διαπίστωσα πως υπάρχει χορωδία των διαπιστευμένων διαμεσολαβητών και ένιωσα κάπως περίεργα. Αναμφισβήτητα είναι άκρως θετικό να υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με αφορμή το ταλέντο τους στη μουσική να προσφέρουν κοινωνικό έργο. Αυτό που δεν μου κάθετε πολύ καλά είναι τι συμβαίνει ακριβώς με τη Διαμεσολάβηση. Την θέλουμε αγαπητοί μου φίλοι ή όχι.  Δυσκολεύομαι να συναντήσω συναδέλφους δικηγόρους που να είναι ενθουσιασμένοι με τη Διαμεσολάβηση. Και ο λόγος φυσικά είναι πασίδηλος. Φοβόμαστε αυτό που δεν κατανοούμε. Έχουν γίνει σημαντικά βήματα όσον αφορά την εκπαίδευση των διαμεσολαβητών. Αναμφισβήτητα είναι απολύτως θετικό όταν όλο και περισσότεροι επιθυμούν να γίνουν διαπιστευμένοι διαμεσολαβητές. Όμως από το 2010 έχουν περάσει πέντε χρόνια και ακόμα ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕΙΣ. Όταν λαμβάνω μηνύματα- προσκλήσεις να λάβω μέρος σε «μεταπτυχιακά» προγράμματα ή επιμόρφωσης  από σχολές Διαμεσολάβησης πραγματικά διερωτώμαι, τι θα απογίνει όλη αυτή η στρατιά των διαπιστευμ

Είναι μια διαδικασία προσανατολισμένη στον ίδιο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ο διαμεσολαβητής θα «βγάλει» από τους συμμετέχοντες αυτά που νιώθουν και αισθάνονται. Θα εκφραστούν ελεύθερα, με αποτέλεσμα να αποδεσμευτούν από το συναίσθημα «του δεν τα είπα όπως ήθελα». Η αποφόρτιση των συναισθημάτων θα αποφορτίσει την ίδια την ουσία της διαφοράς, διότι κάθε σύγκρουση έχει τις ρίζες τις. Δεν γίνεται μια επιφανειακή αναζήτηση της αλήθειας, αλλά μια εσωτερική αναζήτηση των συμφερόντων του καθ’ ενός και πως αυτά τα συμφέροντα θα επιφέρουν πραγματικές λύσεις, με σεβασμό πάντα στην προσωπικότητα του άλλο υ.

Τα μέρη είναι εκείνα που θα συναποφασίσουν την επίλυση της διαφοράς τους. Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στις δικαστικές αίθουσες, σημαντικό ρόλο θα παίξουν και άλλοι παράγοντες, όχι μόνον αυστηρά νομικοί. Ενδεχομένως μια παραδοχή ότι κάποιος έχει κάνει λάθος κάπου, ή μια συγγνώμη, ή να διαπιστωθεί πως επρόκειτο ουσιαστικά για μια παρεξήγηση. Εφόσον κάθε πλευρά έχει το δικαίωμα να εκφράσει τη βούλησή της απεριόριστα καθώς δεν υπάρχουν κανόνες δικονομικοί, όπου συνήθως ούτε καν μιλούν οι διάδικοι σε μια δίκη αλλά μόνον ένας μάρτυρας. Εδώ καθόμαστε σε ένα τραπέζι , είτε όλοι μαζί είτε ο Διαμεσολαβητής με τον καθένα ξεχωριστά και τα πάντα μπορούν να ειπωθούν ελεύθερα. Γιαυτό και η λύση που θα συμφωνήσουν θα είναι αποτελεσματική. Διότι οι ίδιοι θα την συμφωνήσουν.

Στον επιχειρηματικό κόσμο η επένδυση στις ανθρώπινες σχέσεις είναι ίσως πιο σημαντική από αριθμούς και λογιστικούς υπολογισμούς. Είναι σχέσεις αναντικατάστατες, θεμελιωμένες σε βάθος χρόνου και σε συνθήκες απόλυτης εμπιστοσύνης. Μια αστική διαφορά, η οποία μπορεί να έχει γεννηθεί για τον οποιοδήποτε λόγο, επιφέρει αυτόματα και την διάλυση των σχέσεων αυτών. Στη Διαμεσολάβηση, σε αντίθεση με την δικαστηριακή πρακτική, δεν καυτηριάζονται οι ανθρώπινοι δεσμοί αλλά αντιθέτως ο Διαμεσολαβητής έχοντας στη φαρέτρα του ειδικές τεχνικές και γνώσεις αμβλύνει τις συναισθηματικές εξάρσεις. Όταν επέρχεται τελικώς συμφωνία αυτές οι σχέσεις όχι μόνον διατηρούνται αλλά ενδυναμώνονται και εγκαθιδρύουν μια νέα προοπτική στην μελλοντική τους εξέλιξη.

Η Διαμεσολάβηση, σε αντίθεση με τα Δικαστήρια, φυσικά γίνεται «κεκλεισμένων των θυρών». Είναι μια διαδικασία απόρρητη θεμελιωμένη στην ασφάλεια και την εχεμύθεια. Μάλιστα τα μέρη υπογράφουν σχετική ρήτρα εμπιστευτικότητας και απορρήτου. Είναι αξιοσημείωτο πως η εμπιστευτικότητα αφορά τόσο όλους τους συμμετέχοντες στη διαδικασία με τρίτους όσο και μεταξύ του Διαμεσολαβητή και του κάθε μέρους ξεχωριστά. Με αυτόν τον τρόπο προστατεύεται η φήμη μιας πολυεθνικής επιχείρησης αλλά και η φήμη ενός τοπικού μικρομεσσαίου επιχειρηματία. Ιδίως στον τομέα του οικογενειακού δικαίου τα οφέλη είναι ανεκτίμητα, όπου διαφυλάσσεται το δικαίωμα της προστασίας της προσωπικότητας των συζύγων αλλά κυρίως των παιδιών, κάτι που δεν γίνεται πολλές φορές αποτελεσματικά στις δικαστικές αίθουσες, όπου κάποιοι νομίζουν ότι παρακολουθούν θεατρική παράσταση εις βάρος όλων μας. 

Ακόμη ένα από τα σπουδαιότερα πλεονεκτήματα της Διαμεσολάβησης είναι η εξοικονόμηση πόρων, πόσο μάλλον όταν τα τελευταία έτη τα δικαστηριακά έξοδα έχουν πολλαπλασιαστεί. Πέραν από τις προεισπράξεις της παράστασης των δικηγόρων και τους σχετικούς φόρους όλο και περισσότερες διαδικασίες προαπαιτούν επιπλέον παράβολα υπέρ του Δημοσίου, τα οποία μάλιστα εξαρτώνται πολλές φορές από το ύψος της απαίτησης (δικαστικό ένσημο). Όπως αναφέραμε και ανωτέρω το ένα δικαστήριο φέρνει το άλλο και δημιουργείται μια ατέρμονη ροή εξόδων. Το κόστος της διαμεσολάβησης είναι και αυτό μέρος της συμφωνίας και σε κάθε περίπτωση είναι συγκεκριμένο και εύλογο καθόσον αφορά μια διαδικασία που αρχίζει και τελειώνει σε μια μόνο ημέρα.

-          Κερδίστε χρόνο με την Διαμεσολάβηση Ίσως το μεγαλύτερο όφελος της Διαμεσολάβησης είναι ο κερδισμένος χρόνος. Μια διαφορά με όλες τις προεκτάσεις μπορεί να επιλυθεί μέσα σε μια μόνο ημέρα ή λίγες μόνο ώρες. Σε κάθε αστική – εμπορική διαφορά όταν κατατίθεται μια αγωγή ορίζεται μια δικάσιμος μήνες ή και χρόνια μετά την κατάθεση της (αναλόγως πάντα τη διαδικασία περίσταση). Μετά έρχονται οι αναβολές είτε λόγω ωραρίου (όταν την ίδια ημέρα υπάρχουν τόσα πολλά δικαστήρια με αποτέλεσμα κάποια από αυτά να μην γίνουν) είτε λόγω σκοπιμότητας κάποιου μέρους.   Ακόμα και όταν συζητηθεί τελικώς το δικαστήριο στην ακροαματική του διαδικασία και εκδοθεί μετά από κάποιους μήνες απόφαση η όλη διαδικασία επαναλαμβάνεται με την έφεση ή ακόμα και αναίρεση. Στη δε περίπτωση Διαταγής Πληρωμής πάντα υπάρχει ο αντίλογος με την κατάθεση ανακοπών, αιτήσεων αναστολής , προσωρινών διαταγών και άλλες σχετικές διαδικασίες. Όλα τα ανωτέρω μπορούν να αποφευχθούν και να λυθούν άμεσα και αποτελεσματι