ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ σε υποθέσεις Μικροδιαφορών: Διαμεσολάβηση με υποχρεωτική παρουσία δικηγόρων των μερών ή με υποχρεωτική παρουσία Δικηγόρου-Διαμεσολαβητή
Η Διαμεσολάβηση δεν είναι μια τυπική διαδικασία και δεν έχει
αυστηρούς δικονομικούς κανόνες. Εν όψει όμως του γεγονότος ότι το πρακτικό της Διαμεσολάβησης
δύναται να αποτελεί εκτελεστό τίτλο, είναι απαραίτητο να διασφαλίζεται η
ασφάλεια δικαίου. Για τον λόγο αυτό κρίθηκε από τον Έλληνα νομοθέτη να είναι
υποχρεωτική η παρουσία των πληρεξούσιων δικηγόρων των μελών, προς εξασφάλιση
των συμφερόντων τους.
Απεναντίας, Διαμεσολαβητής μπορεί να διαπιστευτεί και μη
δικηγόρος. Κατά την πεποίθησή μου πολύ ορθά ο νόμος προβλέπει και μη δικηγόρους
ως διαμεσολαβητές, όπως άλλωστε συμβαίνει και στο εξωτερικό. Είναι απαραίτητο ο
Διαμεσολαβητής να έχει ειδικές γνώσεις
σχετικά με την φύση και το είδος της διαμεσολάβησης που θα κληθεί να διευθύνει.
Για παράδειγμα ένας Οικονομολόγος – Διαμεσολαβητής θα έχει ενδεχομένως καλύτερη
αντίληψη των πραγμάτων σε μια εμπορική διαμεσολάβηση.
Το νομοθετικό πλαίσιο όμως της Διαμεσολάβησης, θα πρέπει να
αξιολογηθεί και υπό το πρίσμα της εφαρμογής του θεσμού με ρεαλιστικούς όρους. Σε
αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να συνεκτιμηθεί και το κόστος της όλης διαδικασίας. Διότι, σε κάποιες διαδικασίες, όπως τις μικροδιαφορές,
όπου το αντικείμενο της δίκης αποτιμάται εώς 5.000 ευρώ, τα έξοδα των πολιτών
επιβαρύνονται τόσο με τα έξοδα του διαμεσολαβητή, όσο και με τα έξοδα του
πληρεξούσιου δικηγόρου, με συνέπεια η όλη διαδικασία να μην είναι ελκυστική.
Κατά την πεποίθηση μου, υπάρχει μια ενδεχόμενη νομοθετική
ρύθμιση που θα μπορούσε να εναρμονίζει την ασφάλεια δικαίου σε συνάρτηση με το
χαμηλό κόστος της διαδικασίας. Θα μπορούσε να προβλεφθεί σε κάποιες
διαδικασίες, διαζευκτικώς είτε η υποχρεωτική παρουσία πληρεξουσίων δικηγόρων,
είτε ο διαμεσολαβητής να είναι υποχρεωτικά δικηγόρος.
Στην πρώτη περίπτωση εξασφαλίζεται η ασφάλεια δικαίου με την
υποχρεωτική παρουσία πληρεξουσίων δικηγόρων, όπως συμβαίνει και σήμερα. Στην
δεύτερη περίπτωση, πάλι εξασφαλίζεται η ασφάλεια δικαίου, καθόσον ο διαπιστευμένος
διαμεσολαβητής όταν είναι και δικηγόρος, ασκεί αμερόληπτα τα καθήκοντά του, όχι
μόνον σύμφωνα με την εκπαίδευση που έχει λάβει ως Διαμεσολαβητής, αλλά και
σύμφωνα με τον όρκο που έχει δώσει ως δικηγόρος.
Στην τελευταία περίπτωση, η μη υποχρεωτικότητα των
πληρεξουσίων δικηγόρων θα έδινε μια ώθηση στη διαμεσολάβηση σε υποθέσεις χαμηλών
οικονομικών διαφορών. Εξάλλου πολλές φορές οι δικηγόροι προσπαθούμε να
επιλύσουμε την διαφορά εξωδικαστικά, τις περισσότερες φορές χωρίς επιτυχία,
λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης της άλλης πλευράς. Ο Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής όμως,
όταν είναι και δικηγόρος , έχει όλα τα
εχέγγυα να διευκολύνει τα μέρη να επιλύσουν εκείνα τη διαφορά δυνάμει των
συμφερόντων και αναγκών τους.