Η δικηγορία είναι λειτούργημα. Η
λέξη λειτούργημα μάλλον θα έπρεπε να έχει ευρύτερη έννοια από την λέξη επάγγελμα
αλλά δυστυχώς ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Ενώ αναγνωρίζει η πολιτεία τον
κοινωνικό μας ρόλο ως λειτουργούς και επιστήμονες, δυστυχώς δεν αναγνωρίζει την
επαγγελματική μας υπόσταση. Καθημερινά ο δικηγόρος έχει να αντιμετωπίσει
τεράστιες δυσκολίες και να υπερκεράσει ανυπέρβλητα εμπόδια στον αέναο αγώνα για
την αξιοπρεπή διαβίωση.
Όταν έχεις εκπληρώσει τα
καθήκοντά σου, όταν ο εντολέας σου έχει γλυτώσει το σπίτι του από τις τράπεζες,
όταν σε μια ποινική δίκη έχει αθωωθεί ή έχει τιμωρηθεί όπως του αξίζει σε ένα
ποινικό αδίκημα και όχι βαρύτερα, όταν κάθε μέρα χτυπάει το τηλέφωνο και στην
άλλη γραμμή είναι ένας ανυπεράσπιστος πολίτης, ο οποίος αγωνιά να διεκδικήσει
τα δικαιώματά του, τα οποία πολλές φορές με τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία αδυνατεί
καν να τα κατανοήσει. Πόσες φορές δεν έχει χτυπήσει αργά το βράδυ το τηλέφωνο, Κυριακές,
ξημερώματα. «Δεν με αφήνει να δώ το παιδί μου, τι να κάνω;», «Με έχουν πιάσει
σε έλεγχο γιατί εκκρεμούσε μια δικαστική απόφαση 10ετίας και είμαι μέσα, τι να
κάνω;», «Μου παίρνουν το σπίτι την άλλη Τετάρτη, τι να κάνω;»
Και όμως είμαστε πάντα εκεί. Αφήνουμε
το σπίτι μας, τα προβλήματά μας και κάνουμε δικό μας το πρόβλημα του εντολέα μας.
Βάζουμε το πρόβλημά του μέσα στο σπίτι μας. Είμαστε πάντα εκεί. Και ποια είναι
η αντιμετώπιση μας από την πολιτεία;
Κάποια πράγματα που ίσως οι
πολίτες να μην γνωρίζουν. Όταν βάζουμε αυτή τη ριμάδα την υπογραφή μας για να
διεκδικήσουμε τα δικαιώματα του συνανθρώπου μας πρέπει να κόψουμε ένα
γραμμάτιο. Αυτό έχει μια «ενδεικτική» τιμή ανάλογα την διαδικασία. Για παράδειγμα
μια αγωγή μπορεί να έχει τιμή αναφοράς 500 ευρώ. Ο νόμος λέει η συμφωνία της αμοιβής του
δικηγόρου αποφασίζεται «ελεύθερα» με τον πελάτη. Πράγμα όμως που στην πράξη
είναι παντελώς αναληθές, διότι ναι μεν μπορεί να συμφωνήσει κάποιος την τιμή
αλλά αυτό που πρέπει να κοπεί είναι στάνταρ ως προς τα ελάχιστα. Τις περισσότερες
φορές η απάντηση ενός πελάτη, ειδικά αν είναι χρόνια πελάτης, είναι πάρε τώρα
τόσα (πχ 200 ευρώ στο παράδειγμά μας) και τα υπόλοιπα σε δυο εβδομάδες.
Τι πρέπει να πληρώσουμε εμείς όμως
από τα πιο πάνω 500 ευρώ. Θα δώσουμε σχεδόν τα μισά, δηλαδή 250 για να κοπεί το
γραμμάτιο (χρήματα που πάνε σε εισφορές και άλλα ταμεία). Θα πρέπει να
πληρώσουμε επιπλέον 120 ευρώ για ΦΠΑ και επιπλέον φόρο εισοδήματος άνω του
20-25%, χωρίς την προκαταβολή φόρου.
Σε αυτά θα πρέπει να υπολογίσουμε
120 ευρώ ετησίως για επίδομα αλληλεγγύης ΟΑΕΔ, θα πρέπει να υπολογίσουμε τα
ανυπέρβλητα έξοδα που καταβάλουμε σε δικαστικούς επιμελητές, γραφική ύλη,
εκτυπωτές, φωτοτυπίες, παράβολα που κόβουμε στο δημόσιο σε κάποιες διαδικασίες
(πχ σε Έφεση, Αναβολή, άδεια διαμονής), συνδρομές σε πλατφόρμες νόμων (Νόμος,
Ισοκράτης κλπ), συνδρομές σε Επιστημονικά Περιοδικά, πληρωμές ασκούμενων,
υπαλλήλων, δάνεια που τρέχουν, ενοίκια, νερά, τηλέφωνα κοκ.
Σε όλο αυτό το δυσβάσταχτο
οικονομικά πλαίσιο θα πρέπει να αγωνιστούμε να κερδίζουμε τις υποθέσεις, να
αντιμετωπίζουμε συχνά δύστροπους παράγοντες της δίκης και ένα ευρύτατο πλαίσιο νόμων
που δεν είναι κωδικοποιημένοι και επικαιροποιούνται διαρκώς, με αποτέλεσμα να
χάνεις τον ύπνο σου μήπως έχεις κάνει κάποιο λάθος και χαθεί η υπόθεση επειδή
ξαφνικά άλλαξε ένας νόμος πριν λίγες ημέρες.
Κρίνω απαραίτητο να μάθει ο κάθε
πολίτης πως ο επαγγελματίας δικηγόρος δεν είναι ένα επάγγελμα όπως ήταν στο
παρελθόν, που δεν υπήρχε το ΦΠΑ, δεν υπήρχαν τόσο φουσκωμένα γραμμάτια, υπήρχαν
πληρωμές από συμβόλαια, μερίσματα, χαμηλή φορολογία κοκ.
Σήμερα ο δικηγόρος είναι λειτούργημα
που δυστυχώς κάποιοι νομίζουν πως είναι χόμπι. Σήμερα ο δικηγόρος παλεύει όσο
ποτέ να μπορεί να κοιμάται ήσυχα τα βράδια ότι έκανε ότι είναι δυνατόν και ότι
περνάει από το χέρι του για να μπορεί ο πελάτης του να τα καταφέρει. Πόσες
φορές δεν έχουμε ξυπνήσει μες τη νύχτα με την αγωνία μήπως έχουμε ξεχάσει
κάποια προθεσμία. Φυσικά σε κάθε χώρο
υπάρχουν άξιοι και υπάρχουν ανάξιοι. Αυτά όμως που περιγράφω ανωτέρω δεν παύουν
να ισχύουν ότι τύπος δικηγόρου ή ανθρώπου είσαι.
Σε αυτό το πλαίσιο μας έκλεισε τα
πάντα η πολιτεία και καλά έκανε λόγω της κρίσης που έφερε η πανδημία. Ο
εμπαιγμός με το επίδομα των 800 ευρώ πλήγωσε πάνω από όλα την αξιοπρέπεια μας.
Θα μείνουμε εκτός εισοδήματος όσο διαρκεί αυτή η κρίση και σίγουρα κάποιοι θα ανταποκριθούν
από τα υπάρχοντα αλλά υπάρχουν και κάποιοι που θα δυσκολευτούν πολύ.
Το θέμα είναι πως εφόσον
αποφασίστηκε από την Κομισιόν πως δεν υπάρχουν πια δημοσιονομικοί στόχοι και
εφόσον ξεκινάμε από το μηδέν ουσιαστικά δεν υπήρχε λόγος να μην δοθεί το εν
λόγω επίδομα. Πολλώ δε μάλλον από μια κυβέρνηση που θέλει να χαρακτηρίζεται
φιλελεύθερη.
Παρόλα αυτά, εφόσον «ξεκινάμε από
το μηδέν» δεν υπάρχει λόγος να παραμένει το ΦΠΑ στο θανατηφόρο 24%, όταν την εν
λόγω υποχρέωση δεν την έχουν γιατροί. Επίσης δεν είμαστε έμποροι ώστε να
επιβαρυνόμαστε πρόσθετη αξία. Δεν πουλάμε προϊόντα. Δεν παράγουμε πρόσθετη αξία
ώστε να έχουμε Φόρο Προστιθέμενης Αξίας.
Δεν υπάρχει λόγος η τιμή αναφοράς
των γραμματίων να παραμένουν τόσο υψηλές.
Μπορούμε ακόμα και τώρα, που δεν
λαμβάνουμε κάποιο επίδομα να διεκδικήσουμε τα κάτωθι:
- Μείωση του ΦΠΑ από 24% σε 8%
- Μείωση κατά 30% όλων των τιμών αναφοράς των στην έκδοση γραμματίων των συλλόγων με ειδική ρύθμιση αποπληρωμής τους με άτοκες δόσεις.
- Να δοθεί νομική βοήθεια από το ΤΑΧΔΙΚ σε Δικαστικούς Επιμελητές για την επίδοση όλων των δικογράφων – νέων κλήσεων που ματαιώθηκαν από την Αναστολή των Δικαστηρίων λόγω της Πανδημίας.
- Μείωση του φόρου εισοδήματος στο 10%
Όλα τα ανωτέρω, αλλά ενδεχομένως
και πολλά άλλα θα δώσουν άλλη ώθηση στον κλάδο των δικηγόρων αλλά και όχι μόνον,
διότι αυτή η «ποσοτική χαλάρωση» θα κυλήσει και υπερ των πολιτών, οι οποίοι
πλέον δεν έχουν πρόσβαση σε μια ακριβή δικαιοσύνη. Δεν υφίσταται το ασφυκτικό
πλαίσιο των περασμένων ετών και είναι η ώρα για την επανεκκίνηση της
δικηγορίας, όπως και άλλων κλάδων της οικονομίας.
Ο δικηγόρος σύμφωνα με τον κώδικα
δικηγόρων προστατεύει το ίδιο το πολίτευμα, οφείλει και είναι υποχρέωση του να
συμμετέχει ενεργά στην κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας και να προστατεύει
το σύνταγμα και τους πολίτες του.
Τα παραπάνω δεν είναι αδύνατον να
γίνουν αλλά επιβεβλημένο να τα διεκδικήσουμε. Κανείς δεν ξέρει πως θα βγούμε από
αυτή την κρίση. Εύχομαι από καρδιάς να είμαστε όλοι υγιείς, καθώς το πρωτεύον
και αυτό για το οποίο θα έπρεπε τώρα να μιλάμε είναι πως θα γλιτώσουμε εμείς
και αυτοί που αγαπάμε από όλο αυτό που ζούμε. Μετά την κρίση όμως θα πρέπει να
γίνουν μεγάλες αλλαγές σε όλους τους κλάδους καθώς θα δημιουργηθεί μια ακόμα
πιο βαθιά κρίση την οποία θα πρέπει να υπερκεράσουμε.
Καλή δύναμη και υγεία σε όλους.